"Bądźmy świadkami miłości"

Porządkowy

„Bądźmy świadkami miłości” to hasło 30 jubileuszowej Pieszej Pielgrzymki na Jasną Górę.

Bądźmy świadkami Miłości! Tak brzmi temat główny tegorocznej pielgrzymki – podobnie jak brzmi temat programu duszpasterskiego w naszej Ojczyźnie w roku bieżącym. Szczególną patronką na maryj-nym szlaku z Wrocławia na Jasną Górę stanie się św. Jadwiga Śląska (ok. 1178-1243), której relikwie będą obecne wśród pielgrzymów.

Program duszpasterski na rok liturgiczny 2009/2010, którego hasłem będą słowa „Bądźmy świadkami Miłości”, składa się z trzech głównych punktów.
Pierwszy mówi o tym, by otworzyć się na miłość Boga tak, aby pokazywać entuzjazm wiary. Duszpasterze powinni pomagać wiernym w odkrywaniu „Miłości, jaką jest Bóg”, pomagać im odkrywać na nowo „skarb wiary” poprzez „akcentowanie ważności inicjacji chrześcijańskiej”, której wielu rodzinom coraz częściej brakuje.
Drugi punkt programu polega na „rozbudzaniu dynamizmu ewangelizacyjnego”, m.in. w Szkołach Nowej Ewangelizacji. Należy też głosić prawdę, że cały Kościół jest misyjny oraz służyć jedności chrześcijan. Ważne jest także, by pomagać wiernym odkrywać potencjał misyjny osobisty i wspólnotowy.
„Budować solidarność społeczną” – to trzeci punkt tego duszpasterskiego programu. Nawołuje się w nim, by nauczać wiernych żyć zasadą „dla wszystkich i z wszystkimi”. W tym celu należy nie tylko „angażować się na rzecz dobra wspólnego”, ale także promować dzieła charytatywnego dzielenia się tym, co mamy w nadmiarze. Można to robić m.in. za pośrednictwem konkretnych i często bardzo wyspecjalizowanych w danej diecezji projektów Caritas Polska lub w ramach wolontariatu dzieci i młodzieży oraz osób starszych, które dysponują wolnym czasem.
Byłoby wielką pomocą w przeżywaniu tegorocznego tematu roku duszpasterskiego oraz pielgrzymki, gdybyśmy codziennie wczytywali się w Hymn o miłości, analizując go modlitewnie i odnajdując w tym natchnionym tekście 15 cech, którymi św. Paweł charakteryzuje miłość prawdziwą:

Gdybym mówił językiem ludzi i aniołów,
a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca
albo cymbał brzmiący.
Gdybym też miał dar prorokowania
i znał wszystkie tajemnice,
i posiadał wszelką wiedzę,
i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił,
a miłości bym nie miał,
byłbym niczym.
I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją,
a ciało wystawił na spalenie,
lecz miłości bym nie miał,
nic bym nie zyskał.
Miłość cierpliwa jest,
łaskawa jest.
nie szuka poklasku,
nie unosi się pychą;
nie dopuszcza się bezwstydu,
nie szuka swego,
nie unosi się gniewem,
nie pamięta złego;
nie cieszy się z niesprawiedliwości,
lecz współweseli się z prawdą.
Wszystko znosi,
wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję,
wszystko przetrzyma.
Miłość nigdy nie ustaje,
[nie jest] jak proroctwa, które się skończą,
albo jak dar języków, który zniknie,
lub jak wiedza, której zabraknie.
Po części bowiem tylko poznajemy,
po części prorokujemy.
Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe,
zniknie to, co jest tylko częściowe.
Gdy byłem dzieckiem,
mówiłem jak dziecko,
czułem jak dziecko,
myślałem jak dziecko.
Kiedy zaś stałem się mężem,
wyzbyłem się tego, co dziecięce.
Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno;
wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz.
Teraz poznaję po części,
wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany.
Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość – te trzy:
z nich zaś największa jest miłość.
(1 Kor 13, 1-13)

A.r

(2010-01-26 14:13:00, kuzyn)